SEVGİLİLER SEVGİLİSİNE!...

Sen varken kainat yoktu. Kainat senin nurundan yaratıldı. Nurunla var oldu. Sen çekirdeği ezelde meyvesi ebedde olan  münevver ve müzeyyen bir tuba ağacısın. Sevgili! Sen  Cennette Hz. Adem’in alnındaki nur, Cennetin kapısına ismi yazılan, ismi okunmadan, kendisi tanınmadan Cennete girilemeyecek olan kudsi bir şifre, nurlu bir anahtarsın.

Peygamberlerin kendisine ümmet olmak istediği bir peygamber, kendisini müjdelediği bir rehber, bütün insanlığa ve tüm varlıklara gönderilmiş bir öndersin!

Sevgili! Sen daha gelmeden senden yüzyıllar önce Medine şehrinde beklenen, kendisine ev inşa edilen, mektup bırakılan yarsın... Padişahların sana hizmetkar olmak  istediği, ayakkabını taşımak, eline su dökmek, sana izzet ve ikram  etmek istediği gönüllerin daimi ve ebedi sultanısın...     Sen hep aranandın, beklenendin, sevilendin, yolu gözlenendin, sen gelmeden yoluna şehitler verilendin, herkesin bizim aramızdan çıksın, onun şerefiyle şereflenelim dedikleri müşerref bir zatsın...         Sen parmaklarından suların aktığı, ağaçların  seni selamlamak için köküyle topraktan ayrıldığı, bir kuru direğin hasretine dayanamayıp inleyerek ağladığı,  kendisinden sonra devesinin hasretine dayanamayıp vefat ettiği, taşların elinde tesbih ettiği ve taşların ellerinde birer kurşun gibi düşmanı bozguna uğrattığı, parmaklarıyla ayın ikiye bölündüğü, ismiyle ölülerin dirildiği, güneşin söylediklerinin doğrulanması için emirber nefer  gibi bekletildiği, burağa binip görülen ve görülmeyen, bilinen ve bilinmeyen bütün alemlerin gezdirildiği ve kendisini var edene yöneldiği, kendisini var edeni seyrettiği, kendisini var edene selam verdiği, kendisini var edenle mükaleme(konuşma) ettiği müstesna, yegane, tek varlıksın!

Doğduğunda ümmeti! Ümmeti! Diyen, mahşer meydanında  Cehennemin alevleri insanlığa saldırırken ümmeti! Ümmeti! Diyen,  Rabbinin huzurunda ümmetinin selamlarını Rabbine ileten, benim şefaatim ümmetimden büyük günahları olanlar içindir diyen, ümmetine olan merhameti bir annenin evladına olan şefkatinden binlerce defa daha fazla olan alemlere rahmet, ümmetine aşk ve muhabbetle bağlanan Rahmeten-li-l aleminsin...

Ey Sevgili! Mecnun seni görseydi; aklı başında canım, malım her şeyim sana feda olsun diyen fedai bir sahaben olurdu. Ferhat seni görseydi kazmasıyla hendek kazar, baltasıyla da putları kırardı. Züleyha’yı ayıplayanlar seni görseydi; o bıçakları kalplerine saplarlardı.

Ey Sevgili! Sen gelmeden taçlar, tahtlar onun uğruna bırakılmış bir sultansın. Sen gittikten sonra bir görmene her şeyini feda edebilecek maşukları ve mahbubları olan bir cansın... Canların yoluna seve, seve  feda edildiği bir canansın...

Ey Sevgili! Şehit bağrından yediği kurşunun hızından daha hızlı bir şekilde sana kavuşmak ister. Toprağa düşen her kan damlasının salat ve selama bürünüp o mübarek ellerinde  bir mektup suretinde görünüp Sevgilim Muhammede! Demesini ister, arzu eder, niyaz eder.

Yüzlerce filozofun yüzyıllar boyunca yapamadığı ve yapamayacağı tecdidleri, tenvirleri, değişim ve dönüşümleri yapan en büyük Mücedidsin, Münevirsin, Munazzımsın, Muallimsin... Bu değişim ve dönüşümlerin tamamını zorlamadan, baskı kurmadan, severek, istiyerek, arzu ederek uygulayan; ağır bir hastanın kanlı yarasına merhem(krem) süren şefkatli bir tabip, merhamet sahibi bir doktor, sevgi dolu bir hekimsin...

Kainatın maddi ve manevi “Fatihi” ,masum ve mazlum bebeklerin, kız çocuklarının beklediği, kölelerin, kadınların ,fakirlerin, düşkünlerin kendisiyle, kendisinin gelişiyle değerlendiği, bütün akılların maddi ve manevi muallimi, rehberi... Bütün kalplerin mahbubu, maşuku, sevgili...EY SEVGİLİ!

Ey Sevgili! Aşkın, sevdanın kaynağı ve sembolü sensin. Senden gayrı, senden başka hiç kimse sevgili vasfını almamalı, bu isimle çağrılmamalı, bu isimle anılmamalı. Bu isim sadece sana ait olmalı. Bu isim söylenince akla  sadece sen gelmelisin. Kalp bu ismin gerçek sahibi için çarpmalı, yanmalı... RABBİMİZ seni Habib-i Rabb-ül  Alemin diye vasıflandırır. Rahmeten-li-l Alemin diye adlandırır.  RABBİMİZ;” Beni seven onu sevsin, ona itaat etsin. Sizi sevmemi istiyorsanız Habib-i  Rabb-ül Alemin olan Hz. Muhammed(SAV) gibi olun. Onu model alın. Ben sadece onu ve onun gibi olanları sever ve Cennetime alırım.” Buyuruyor.

HAL BÖYLEYKEN!...

Ey Sevgililerin SEVGİLİSİ!

Ey Mucizelerin Mucizesi!

Ey Kainat  Kapıları Risaleti İçin Açılan!

Ey Cennet Kapıları Ubudiyyeti İçin Açılan!

Ey Çiçeklerin Bütün Güzelliğini Kendinde Toplayan Goncagül!

EY MUHAMMED(SAV)!  Ey Muhabbet Nefesli Yar!

Rabbim! Bizi senin kapındaki Kıtmirin... Kalbi senin aşkın ve sevdanla çarpan Züleyhan, Mecnunun, Keremin...”O ne söylediyse doğrudur. “Diyen Ebu Bekir’in...Sana gelen oklara gözünü ve göğsünü siper eden fedain...Her demde ve her yerde ağzından ve gönlünden düşürmediğin ümmetinden, ümmet-i Muhammed'den ve ümmet-i Muhabbetten eylesin...