EY TÜRKLER VE KÜRTLER !...

            Beden ve beyin birbirinden ayrı olur mu Allah aşkına! Vücut ve baş birbirinden ayrı olur mu Allah aşkına!  Kudret ve irade birbirinden ayrı olur mu Allah aşkına! Evlat annesinden ayrı olur mu Allah aşkına! Kardeş kardeşi öldürür mü Allah aşkına!  Baba her bir evladına eşit davranmak zorunda değil midir Allah aşkına! Yiğit düştüğü yerden kalkmaz mı Allah aşkına!

            Selahattin Eyyubi ile Fatih Sultan Mehmet’in çocukları barıştılar. Bu barıştan dolayı  mazideki  dedeler memnun, istikbaldeki torunlar mesrur oldular. Uyudukları bu gaflet uykusundan uyanmak, üzerlerindeki bu ölü toprağı üzerlerinden atıp kışın toprak altında uyumuş ve uyuşmuş tohumların ilkbaharda toprağı delip yeryüzünü rengarenk çiçeklerle süslemesi, zararlı otları  gölgesinde bırakıp yokluğa mahkum etmesi şeklinde uyandılar.

            Bugün Selahattin  Eyyubi Kudüs’ü fethetmek için hazırlık yapmakta, Kürtler  Sultan Alparslan’ın ordusuna katılmakta, Fatih artık  İstanbul’u değil  büyük  Konstantiniye  olan  Roma’yı fethetmek için  harekete geçmekte, Kürt Seyyit Rıza,  Yavuz Sultan Selim’i imdada çağırmakta, batıda Çerkez Ethem, doğuda Bediüzzaman gönüllü askerleriyle vatanı savunmakta, Çanakkale’de; Ankaralı, İzmirli, Diyarbakırlı, Vanlı, Adanalı, Samsunlu, Pakistanlı, Hindistanlı vs. yiğitler düşman kuvvetlerine karşı omuz omuza çarpışmakta, iman tekniğe meydan okumakta, Alem-i İslam’ın ilk kapısının kapısı  düşmana sonuna kadar kapatılmaktadır. M. Akif yeniden bir şiir yazmakta ama bu  defakinin adı İstiklal Marşı değil İstikbal Marşı olmaktadır. İlk dörtlüğü  bu Kürt kardeşinizden olsun devamını Makedonyalı M. Akif getirsin...

            "Sevin! Bu şafak  birçok ülkenin semasında dalgalanacak.

            Alem-i İslam’da her ocak yeniden tütecek, yeniden yanacak.

            O benim değil ,hepimizin yıldızıdır her tarafta parlayacak.

            O bizimdir ve ebediyen bizim olarak kalacak."

            Barış... Bu yıl doğacak  erkek çocukların ismi Barış olsun. Bundan böyle anneler, ablalar, eşler askerden gelen her telefon için endişe ve telaş duymayacaklar. Evlatlarının sesini duymanın, onunla konuşmanın tadını doya doya alacaklar. Asker annesine operasyona gidiyorum, dua et, gitmek var dönmek olmayabilir demeyecek ve askere gittiği gibi kınalı koçlar ana ocağına geri dönecekler. Silah namluları vatan toprağına değil vatanımız dışında  vatanımıza göz diken gerçek düşmanlara yönelecek. O zaman hepimiz hep birlikte şunu haykıracağız; ”Kim bu CENNET vatanın uğruna olmaz ki feda...”  Mayınlar vatanımın maddi ve manevi kardelenlerini, lalelerini, güllerini  soldurmayacak. Kato Dağında, Gabar Dağının eteklerinde yine operasyonlar olacak fakat bu defa asker değil avcılar, operasyonları; ceylan, keklik, dağ keçisi gibi hayvanları avlamak için yapacak. Kürt çocukları artık dağlarda ölmeyecek. Tam aksine hastanelerde doktor olup hayat kurtaracak. Mühendis olup mega projelere imza atacak. Öğretmen olup yeni nesillerin iyi yetişmesi için katkıda bulunacak. Hayatın her alanında daha iyi yerde ve daha da aktif olacak.

            Şeyh Said hadisesi esnasında Bediüzzaman  Van’da kalmaktadır. Bölgede   halk üzerinde derin  ve geniş bir etkiye sahiptir. Bu nedenle Şeyh  Said kendisine bir mektup gönderir.  Mektupta kısaca: Baştaki reislerden dinimize uygun olmayan icraatlar yapılmakta uygunsuz yasalar çıkarılmaktadır. Bunlara karşı birlikte mücadele edelim ifadeleri bulunmaktadır. Bediüzzaman’ın bu mektuba cevabı; “Bin yıldır  Alem-i İslam’a bayraktarlık yapan bu necip milletin  torunlarına kılıç çekilmez.” demekte ve müspet hareketi tavsiye etmektedir.  Bu mektuptaki en önemli ifade ya da tavsiye; ”Ahmet ile Mehmet’i birbirine vurdurmayın!” ifadesidir. Ahmet de, Mehmet de Muhammed kelimesinden gelmektedir, onun isimleridir. Artık  Ahmet de, Mehmet de aynı kökten beslendiğini, aynı kaynaktan su içtiğini bilmelidir.  Ayette; ”Müminler kardeştir. ”Buyurmaktadır. Bizler yıllardır birbirimizi anlamayan, birbirine küskün, gurbette kardeşlerdik.

            Lütfen! Irk gibi, şehir gibi, bölge gibi, ülke gibi bizi birbirimizden ayıran bu verilmiş statüleri ve izafi kavramları ortadan kaldıralım. Rabbimiz bir, halıkımız  bir, rezzakımız bir, peygamberimiz bir, kitabımız bir, kıblemiz bir, namazımız bir, orucumuz bir gibi bizi birbirimize bağlayan bu birlerle birbirimize bağlanalım. Ayrı ayrı toprağa düşen su damlaları gibi olmayalım

            Ey Türkler ve Kürtler! Sizler yeniden bir destan yazabilirsiniz. Bir kardeşlik destanı ortaya koyabilirsiniz. Alem-i İslam’a kıyamet kopana kadar bayraktarlık yapabilirsiniz. Hem rabbinizi hem peygamberinizi memnun edip hem de himmetinize, yardımınıza muhtaç, gözleri size bakan ümmet-i Muhammed’e ve bütün insanlığa deva ve şifa olabilirsiniz. YA DA iki kahraman birbiriyle dövüşürken bir çocuğun gelip ikisini de yenmesi ya da terazide iki dağ muvazenedeyken (eşit) bir çakıl taşının  dengelerini bozması gibi olmadık durumlara, istenmeyen hallere de  maruz kalabilirsiniz. Mazide  olduğu gibi... KARAR SİZİN !

            “Girmeden tefrika bir millete düşman giremez.

            Toplu vurdukça yürekler onu top bile sindiremez.”